Aktorja e njohur shqiptare, Teuta Krasniqi, ka reaguar me një mesazh emocional dhe plot dhimbje pas ndarjes nga jeta të profesorit të saj të dashur dhe të nderuar, Enver Petrovci.
Me ndjenja të thella pikëllimi, aktorja ka ndarë me publikun një homazh të ndjerë në kujtim të një figure që ka pasur një ndikim të jashtëzakonshëm në formimin dhe zhvillimin e saj artistik dhe profesional.
Në reagimin e saj, Krasniqi shprehet e thellësisht mirënjohëse për gjithë atë që ka përjetuar dhe mësuar nën udhëheqjen dhe mentorimin e Petrovcit, duke e konsideruar këtë përvojë si një nga bekimet më të mëdha të karrierës së saj.
Përmes një postimi prekës në rrjetet sociale, aktorja e dashur për publikun shqiptar, e cila njihet jo vetëm për talentin dhe karizmën e saj në skenë dhe ekran, por edhe për përkushtimin e saj ndaj profesionit të aktores, ka treguar se humbja e Petrovcit për të nuk është thjesht një ndarje fizike, por një boshllëk shpirtëror i thellë që lë pas një figurë që ka qenë më shumë se thjesht një profesor – një udhërrëfyes, një frymëzim, një mbështetës i palëkundur në rrugëtimin e saj artistik.
“Fjalët nuk mjaftojnë për ta shprehur mirënjohjen që kisha fatin të mësoja aq shumë nga ti. Lamtumirë profesor”, ka shkruar ajo, duke përmbyllur mesazhin me një fjali të thjeshtë, por jashtëzakonisht të fuqishme, që përçon dhimbjen, respektin dhe ndjeshmërinë e thellë që e lidhte me figurën e Petrovcit.
Ky reagim i Krasniqit vjen në një moment kur komuniteti artistik shqiptar është tronditur nga lajmi i ndarjes nga jeta të Enver Petrovcit, një nga emrat më të mëdhenj të skenës dhe ekranit shqiptar, i njohur për rolet e tij brilante, për interpretimin e fuqishëm dhe për përkushtimin e palodhur në edukimin e brezave të rinj të aktorëve.
Petrovci nuk ishte vetëm një aktor i madh, por edhe një pedagog i jashtëzakonshëm, një figurë karizmatike që përmes pasionit të tij për artin dhe dijen, ka lënë gjurmë të pashlyeshme në shpirtin e shumë artistëve të rinj që patën fatin ta kenë si profesor.
Për Teuta Krasniqin, ky ishte një kapitull i veçantë i jetës së saj artistike, një periudhë e artë në të cilën u formësua si aktore, jo vetëm përmes teknikave të të folurit apo të lëvizjes skenike, por përmes një filozofie të të menduarit artistik që Petrovci e kultivonte me përkushtim dhe dashuri.
Ai e njihte artin jo si një zanat të thjeshtë, por si një mënyrë të jetuarit, një mënyrë për të kuptuar thellësisht natyrën njerëzore dhe për ta përcjellë atë me ndershmëri dhe emocion në çdo rol e çdo interpretim.
Teuta, si shumë të tjerë që patën privilegjin ta quajnë Petrovcin “profesor”, nuk e sheh këtë humbje vetëm si një dhimbje personale, por si një humbje të madhe për të gjithë komunitetin artistik, për teatrin, për ekranin dhe për kulturën shqiptare në tërësi.
Në kujtimet e saj, ai mbetet një njeri i mençur, një figurë që e frymëzonte me fjalët dhe veprimet e tij, që i jepte kuptim çdo prove, çdo diskutimi artistik, çdo momenti të kaluar në klasë apo në skenë.
Ajo nuk ka ngurruar të ndajë me ndjekësit dhe publikun ndjenjat e saj më të thella, duke nënvizuar se ishte pikërisht ky njeri që i tregoi se çfarë do të thotë të jesh aktor në kuptimin më të plotë të fjalës – të jesh i ndershëm me veten dhe me audiencën, të kërkosh gjithmonë më shumë nga vetja, të mos kënaqesh kurrë me mediokritetin dhe të besosh se arti mund të ndryshojë botën, edhe nëse është vetëm për një moment të vogël.
Në këtë homazh të ndjerë, në këtë përshëndetje të fundit drejtuar një figure të paharruar, ndihen jo vetëm dhimbja dhe mungesa, por edhe respekti i thellë që Teuta Krasniqi dhe shumë të tjerë do të vazhdojnë të mbajnë për Enver Petrovcin.
Edhe pse ai nuk është më fizikisht mes nesh, trashëgimia e tij e pasur artistike, kujtimet e gjalla dhe ndikimi i pashlyeshëm që ka lënë te nxënësit e tij, do të jetojnë gjatë – në skenë, në ekran, në çdo rol që aktorët e rinj do të luajnë, të frymëzuar nga mësimet e tij.
Kështu, mes fjalëve të thjeshta dhe ndjenjave të thella, Teuta Krasniqi na kujton se disa figura nuk ikin kurrë vërtet.
Ata mbesin përjetë aty ku e kanë lënë më të mirën e tyre – në zemrat e atyre që i kanë dashur dhe respektuar, dhe në historinë e artit që ata vetë kanë ndihmuar ta shkruajnë me pasion, talent dhe përkushtim./ORAinfo/
