Këngëtari i njohur i skenës muzikore shqiptare, Meda, ka vendosur për herë të parë të ndajë me publikun ndjesitë e tij më të thella dhe më personale rreth një prej ngjarjeve më të dhimbshme në jetën e tij – humbjen e nënës.
Në një rrëfim emocional dhe prekës, ai foli për plagën që ka lënë kjo humbje në zemrën e tij, për ndikimin e madh që ka pasur figura e nënës në jetën dhe formimin e tij si njeri dhe si artist, si dhe për mënyrën se si po përballet me mungesën e saj të përditshme.
“Kur humba nënën, për mua ishte si të ndalej krejt bota…”
Në një intervistë të sinqertë, Meda nuk i fshehu emocionet, duke treguar se humbja e nënës nuk është një përjetim që mund të përshkruhet me fjalë.
Ai tha se për të, ai moment ishte si një ndalesë totale e jetës, një tronditje shpirtërore që e ka lënë të zbrazët në shumë aspekte.
“Kjo nuk ka kurrfarë përshkrimi, nuk mundet njeri me e përshkru ndjenjën e humbjes së një personi në familje, sidomos nëna… Ishte diçka shumë e rëndë”, u shpreh këngëtari me zërin që i dridhej nga emocionet.
Ai theksoi se nëna për të nuk ishte vetëm një figurë prindërore, por një forcë e brendshme, një udhërrëfyese në jetë, një motiv për çdo sukses që ka arritur.
Humbja e saj nuk ishte vetëm fizike, por një boshllëk shpirtëror që nuk mund të zëvendësohet.
“Për mua ka qenë sikur me u ndal bota në atë moment,” tregoi ai. “Por edhe sot është e njëjta ndjenjë. Nuk ka ndryshuar asgjë… vetëm mësohesh pak me mungesën, jo me dhimbjen.”
“Nuk kalon ditë pa e kujtuar…”
Meda shpalosi edhe një tjetër anë të dhimbjes që po e përjeton: mungesa e nënës së tij është bërë pjesë e përditshmërisë, një hije që e ndjek çdo ditë, në çdo moment.
Ai tha se nuk ka natë që të mos mendojë për të, se çdo kujtim, çdo vend, çdo këngë i sjell në mendje zërin dhe fytyrën e saj. “Nuk ka natë, nuk ka ditë, nuk ka moment që nuk e kujtoj edhe tash,” rrëfeu ai me zërin që e tradhtonte nga malli.
Ai tregoi se shpeshherë, në vetmi, kërkon të rikthejë në mendje ato kujtime të bukura me të, bisedat, ndihmën e saj, ngrohtësinë dhe përkushtimin që vetëm një nënë mund ta japë.
Meda theksoi se përpiqet t’i japë vetes forcë duke kujtuar momentet më të lumtura që kanë kaluar bashkë, dhe se kjo është një mënyrë për ta mbajtur atë gjithmonë gjallë në zemrën e tij.
“Jeta është e Zotit – dhe gjithçka që Ai sjell, duhet pranuar me besim…”
Në këtë rrëfim të thellë, këngëtari nuk harroi të flasë edhe për rolin e fesë dhe besimit në këtë periudhë të vështirë për të. Ai e sheh humbjen e nënës si një sprovë nga Zoti dhe si një pjesë e pashmangshme e ciklit të jetës.
Ai shtoi se ndonëse dhimbja është e madhe dhe shpesh e papërballueshme, përpiqet të gjejë ngushëllim në besimin e tij te Zoti.
“Ne duhet të pajtohemi me jetën, diçka që vjen prej Zotit është e mirëseardhur gjithmonë tek ata që e kanë besimin në Zot,” tha ai me bindje.
Ai u shpreh se pavarësisht se nuk ishte përgatitur kurrë për një ndarje kaq të rëndë, po përpiqet të përballet me të përmes lutjes dhe reflektimit.
“Kështu që besoj që këtë sfidë do ta kalojmë disi, por nuk e kam menduar që është kaq e rëndë… mirëpo duhet me u pajtu,” përfundoi Meda me një ton të qetë, por të mbushur me dhimbje dhe mirënjohje për kujtimet që i kanë mbetur.
Ky rrëfim i Medës është më shumë sesa një histori për humbjen e nënës – është një tregim për dashurinë e pakushtëzuar që një bir mund të ndjejë për nënën e tij, për boshllëkun që lë mungesa e saj, dhe për përpjekjet e sinqerta për të gjetur paqe në një dhimbje që nuk ka kurë.
Ai është një kujtim i gjallë për të gjithë ata që kanë përjetuar humbjen e një personi të shtrenjtë, dhe një dëshmi se edhe në mes të dhimbjes, dashuria dhe kujtimi nuk shuhen kurrë./ORAinfo/
