Dasmat shqiptare gjithmonë kanë pasur një magji të veçantë, një bukuri që qëndron në traditë, emocione dhe ndjesinë e bashkimit të familjeve të mëdha.
Kur ato organizohen duke respektuar çdo zakon e rit të trashëguar brez pas brezi, kjo magji shumëfishohet dhe kthehet në një përvojë të paharrueshme për të gjithë të pranishmit.
Pikërisht një atmosferë e tillë u krijua edhe në dasmën e Erzoni dhe Besës, një çift i ri shqiptar që, edhe pse jeton prej vitesh në Zvicër, vendosi që ditën e tyre më të rëndësishme ta festojë në vendlindje, pranë njerëzve të dashur dhe në një ambient ku frymon shqiptaria.
Ky vendim i çiftit nuk ishte thjesht zgjedhje e një lokacioni, por një akt dashurie ndaj rrënjëve dhe kujtimeve të tyre.
Për vendin ku do të mbahej kjo dasmë u kujdesen me imtësi familjarët e të dy palëve. U përzgjodh një sallë e gjerë e e rregulluar deri në detajet më të vogla, ku çdo element, nga dekorimet tek ndriçimi i butë, pasqyronte kujdesin dhe emocionin e familjes së dhëndrit dhe nuses.
Organizimi i kësaj dite kishte qenë një proces i gjatë dhe i menduar mirë, sepse jo çdo ditë martohet djali i parë i familjes.
Në këtë rast, ishte pikërisht Zoja – motra e madhe e famshme nga grupi i njohur “Motrat Mustafa” – ajo që po martonte të birin.
Kjo e bënte atmosferën edhe më të veçantë, sepse përveç krenarisë së të qenit nënë në një ditë kaq të madhe, ajo kishte mundësinë të sillte në këtë festë edhe energjinë artistike që publiku ia njeh prej vitesh.
Çdo detaj i dasmës fliste për dashuri e përkushtim. Tavolinat ishin zbukuruar me buqeta lulesh të freskëta, të kombinuara në ngjyra të buta që i jepnin sallës një ndjesi ngrohtësie.
Qirinjtë e vendosur në qendër të tavolinave shtonin ndriçimin intim, ndërsa mbi secilën prej tyre ishte vendosur një fletushkë e personalizuar që ftonte mysafirët të bashkoheshin në këtë gëzim të madh familjar.
Çdo i ftuar, sapo hynte në sallë, pritej me buzëqeshje e mikpritje nga prindërit e dhëndrit, nga hallat dhe familjarët më të afërt, një traditë shqiptare që e bën secilin të ndjehet i mirëseardhur e i nderuar. Ishte ajo ndjesia e njohur që vetëm një dasmë shqiptare mund ta japë – e ngrohtë, e afërt dhe plot respekt.
Salla u mbush shpejt me dhjetëra të ftuar që prisnin me emocion momentin kulmor: hyrjen e çiftit të ri. Nuk kishte se si të mungonte muzika tradicionale që shoqëron një hyrje solemne shqiptare. Surlet dhe tupanat jehuan fuqishëm, duke paralajmëruar ardhjen e nuses dhe dhëndrit.
Të gjithë u ngritën në këmbë, disa me celularë në duar për të fiksuar këtë moment, disa të tjerë duke i duartrokitur me entuziazëm.
Në atë çast u ndie një emocion kolektiv që vetëm muzika e gjallë tradicionale mund ta ndezë, një emocion që e bëri hyrjen e Erzoni dhe Besës të paharrueshme.
E si mund të mungonin tezet kur bëhet fjalë për nipin?
Aq më tepër kur ato janë vetë Motrat Mustafa, këngëtaret e dashura të muzikës popullore shqiptare.
Të gjitha bashkë, ato u mblodhën në këtë dasmë për të sjellë këngën e famshme të Mushtishtit, një këngë që ka shoqëruar breza të tërë në gëzime e festa.
Me zërat e tyre të fuqishëm e melodinë e njohur, Motrat Mustafa e kthyen dasmën e Erzoni dhe Besës në një spektakël të vërtetë, duke sjellë atmosferën që vetëm ato dinë ta krijojnë.
Ishte një moment ku tradita u ndërthur me familjaritetin dhe artin, një moment që nuk do të harrohet lehtë nga asnjëri prej të pranishmëve.
Vetë Erzoni kishte deklaruar me humor e dashuri se nuk kishte pasur nevojë të mendonte gjatë për muzikën e dasmës: “Tetat i kam në muzikë!” – dhe vërtet, tetat ia zbukuruan dasmën në një mënyrë që askush tjetër nuk do ta kishte bërë më bukur.
Ky ishte një shembull i gjallë se si muzika dhe familja ndërthuren në mënyrë perfekte në një dasmë shqiptare, duke i dhënë asaj shpirtin e vërtetë të festës.
Siç thotë një shprehje e dashur shqiptare: “Ra kjo mledhi e u pamë me krejt fisin.” Kjo dasmë e tregoi në praktikë këtë thënie, sepse shpesh vetëm në këso gëzimesh familjet e mëdha ribashkohen e takohen me njëri-tjetrin pas shumë vitesh.
Në atë ambient të mbushur me dashuri, mall, muzikë e kujtime, u pa qartë se lidhja familjare është ende shumë e fortë dhe se traditat vazhdojnë të jetojnë fuqishëm edhe kur jeta të çon larg vendlindjes.
Në zemër të kësaj dasme që u bë me zemër, u ndie një e vërtetë e thjeshtë, por e thellë: traditat nuk harrohen kurrë.
Përkundrazi, ato bëhen edhe më të bukura kur trashëgohen me dashuri nga brezi në brez.
Erzoni dhe Besa nuk organizuan thjesht një dasmë, por ndërtuan një kujtim të përjetshëm për veten e tyre, për familjen dhe për gjithë ata që morën pjesë në këtë gëzim të madh.
Çdo i ftuar u largua me zemrën plot, me ndjesinë e një dite të veçantë që do të mbetet gjatë në mendjen e tyre.
Në fund, nuk mbeti njeri pa uruar çiftin e ri, me dëshira për dashuri, lumturi dhe jetë të gjatë së bashku – ashtu siç e do zakoni shqiptar, me zemër të madhe dhe fjalë të mira./ORAinfo/
